Όσο και αν μας ακούγεται παράξενο η μουσική και τα μαθηματικά είναι δύο επιστήμες με μεγάλη σχέση μεταξύ τους. Η λέξη «μουσική» φέρνει στο μυαλό μας συνδυασμό ήχων αλλά και συναισθημάτων. Σε αντίθεση με την λέξη «μαθηματικά» τα οποία συσχετίζονται με αριθμούς και προβλήματα.
Ο Πυθαγόρας ήταν φιλόσοφος, μαθηματικός και θεωρητικός της μουσικής, έθεσε τις βάσεις της επιστήμης της μουσικής. Ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό ύψος που δίνουν. Με καθαρά μαθηματικούς υπολογισμούς οδηγήθηκε στην αριθμητική αναλογία των μουσικών διαστημάτων ( της όγδοης οκτάβας, τέταρτης και πέμπτης αλλά και του μείζονα τόνου). Η μουσική κλίμακα του Πυθαγόρα κατασκευάστηκε με βάση τις αναλογίες του κύβου , οι οποίες αποδείχτηκαν πάνω στο μονόχορδο. Μια κατασκευή που αποτελείται από μια χορδή και ένα κινητό καβαλάρη Η χορδή διαιρείτο σε 12 ίσα τμήματα( όσες και οι ακμές του κύβου) και ο καβαλάρης διαιρούσε την χορδή επιτρέποντας μόνο ένα τμήμα της να ταλαντώνεται.
Ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι μόνο οι ακριβείς μαθηματικές σχέσεις έδιναν αρμονικούς ήχους στο μονόχορδο. Αυτό τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι ακέραιοι και τα κλάσματα ελέγχουν όχι μόνο τον άψυχο αλλά και τον έμψυχο κόσμο μέσω της μουσικής.
Ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι μόνο οι ακριβείς μαθηματικές σχέσεις έδιναν αρμονικούς ήχους στο μονόχορδο. Αυτό τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι ακέραιοι και τα κλάσματα ελέγχουν όχι μόνο τον άψυχο αλλά και τον έμψυχο κόσμο μέσω της μουσικής.
Επιπρόσθετα, ο Πυθαγόρας πέτυχε τον καθορισμό και τον χωρισμό των μουσικών διαστημάτων. Ο διαχωρισμός αυτός είχε τεράστια σημασία για την θεωρία της μουσικής όπως επίσης και για την ενίσχυση της δύναμης των μαθηματικών, μέσω των οποίων είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ο κόσμος με αριθμούς.
Ένας άλλος μαθηματικός ο όποιος ασχολήθηκε με την μουσική ήταν ο Ευκλείδης. Έδωσε μια γεωμετρική πρόταση για τα διαστήματα. Τα αντιστοιχεί με ευθείες γραμμές που παράγονται ως αριθμοί και ορίζονται με δύο γράμματα, στην αρχή και στο τέλος. Τα μουσικά διαστήματα δηλώνονται με ένα γράμμα.
Στην σημερινή πραγματικότητα η θεωρία αλλά και η πράξη της μουσικής ερμηνεύονται με φυσικούς νόμους που με την σειρά τους διατυπώνονται με μαθηματικές σχέσεις. Τα μαθηματικά σύμφωνα με τον «Τίμαιο», τον φιλοσοφικό διάλογο του Πλάτων, μπορούν να αποτελέσουν συνδετικό κρίκο μεταξύ της μουσικής και της ψυχής. Και είναι γεγονός πως η μουσική, από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε ένα μέσο προώθησης της πνευματικότητας του ανθρώπου. Πολύ περισσότερο των παιδιών, των οποίων ο εσωτερικός κόσμος αποτελεί έδαφος πρόσφορο για εξερεύνηση και διαμόρφωση της προσωπικής τους ταυτότητας και της προσωπικότητας τους.
Έτσι φαίνεται πως οι αριθμοί είναι παντού, ακόμα και στην μαγεία της μουσικής, και συμβάλλουν με ποικίλους τρόπους στην πιο ολοκληρωμένη ανάπτυξη των παιδιών σε όλα τα επίπεδα.
Χριστίνα Χ’ Αυξέντη – Μαθηματικός